K’ANDĞU MUNOREN?

Diyarbekiriz ar oput’eşi mektebiz xocak berepez k’itxoms;

- Ar k’asaz ha k’onari k’andğu korenna vit’ kasaz nak’o k’andğu iven? Ya do.

Talebepek;

- Xoca çkimi k’andğu munoren? Ya do k’itxez doren.

Xocak;

- E k’andğu daa berepe! Va giçkinani? Zop’onz.

- Çku çkar k’andğu var b3irit! Tkvez doren berepek.

Xocaz p’at’i da3onu doren. Doxedu doren do Bursaz k’andğu na dorgaman şirketepez ar mektubi ko noç’aru doren. Yani muşizti oput’eşi let’a mendoncğonu doren. Haşo k’itxu doren;

- Ha let’az k’andğu diveni?

Bursaşi firmaşen ko nuç’arez doren;

- Ho! Diyarbekiriz ha oput’ez k’andğu diven. Ya do.

Mektubi k’ala k’andğuşi fidepe do muço dorgu do o3k’ominu unon na doguramz tarifiti ren.

Xocak berepe gale ko gamoonudoren,

Hentepez tarifi duk’itxu doren. Haşo u3u doren berepez;

- Ham 3ana matematiğişen imtiyani var bikom!

- E muço golaptaten matematiğişen? Tkfez doren berepek.

Mektebişi getasulez doxaçkapu doren. Fidepe kodorgu doren. Berepezti otxo otxo fide komeçu doren;

- Ha3i oxor tkfanişe idaten. Nana do baba tkfaniz ma na dogoguritepe hentepezti doguraten.

Berepe oxori muşepeşe ulunan. Na digurez şeepe nana do babazti doguraman. K’andğuşi fidepe ko dorgaman.

- K’andğuşi ok’orobuşi ora moxtaşi irik vit vit k’andğu moyğaten. Na moyğaten ar k’andğuşeni ar noti mekçaten.

K’andğuş ora divuşi berepek t’abağepeten k’andğupe ko moyğez doren. Xocak vit k’andğu na moyğuzti, na va moyğuzti vit komeçu doren.

- Berepe muç’o ren k’andğu? Nostoneri reni? Ya do k’itxu doren.

Berepek;

- Valla noti epçopaten ya do va pçk’omit! Tkfez doren berepek.

- Çk’omit, çk’omit! Ya u3u doren xocak.

Berepek o3i3inuten, ouruten k’andğupe oçk’omez doren.

Jur 3ana goliluşi, k’andğu munoren na va uçkin oput’ek Diyarbekirişe k’andğu geyğamz do noğaz gamaçams.

Biduşunatşi, xoca na tkfare haşo ivasen.

Uça pi3ariz noçaruten xocaluği va içoden.

Memleketi haşoten eyselasen do irdasen, izenginasen.

Haşo xocape imrelan inşallah.




ÇİLEK NE?

Diyarbakır’da bir köy okulunda öğretmen çocuklara soruyor;

- Bir kasada bu kadar çilek varsa on kasada ne kadar çilek olur? Diye.

Öğrenciler;

- Öğretmenim çilek nedir? Diye sormuşlar.

Öğretmen;

- E çilek daha çocuklar! Bilmiyor musunuz?

- Biz hiç çilek görmedik! Demiş çocuklar.

Öğretmenin zoruna gitmiş. Oturmuş ve Bursa’da çilek eken şirketlere bir mektup yazmış. Yanında da köyün toprağını göndermiş. Böyle sormuş;

- Bu toprakta çilek olur mu?

Bursa’daki firmadan yazmışlar;

- Evet! Diyarbakır’da bu köyde çilek olur! Diye.

Mektupla birlikte çilek fideleri ve nasıl dikilip bakılacağını anlatan tariflte var.

Öğretmen çocukları dışarı çıkarmış.

Onlara tarifi okumuş. Böyle söylemiş çocuklara;

- Bu sene matematikten sınav yapmıyorum.

- E nasıl geçeceğiz matematikten? Demiş çocuklar.

Okulun bahçesini kazdırmış. Fideleri ekmiş. Çocuklara da dörder dörder fide vermiş;

- Şimdi evinize gideceksiniz. Anne ve babanıza benim size öğrettiğim şeyleri onlara da öğreteceksiniz.

Çocuklar evlerine gidiyorlar. Öğrendikleri şeyleri anne ve babaya öğretiyorlar. Çilek fidelerini dikiyorlar;

- Çilek toplama zamanı gelince hepiniz on çilek getireceksiniz. Getireceğiniz bir çilek için bir not vereceğim.

Çilek zamanı gelince çocuklar tabaklarla çilekleri getirmişler. Öğretmen on çilek getirene de getirmeyene de on vermiş.

- Çocuklar nasıl çilek? Tatlı mı? Diye sormuş.

Çocuklar;

- Valla not alacağız diye yemedik. Demiş çocuklar.

- Yeyin yeyin! Demiş öğretmen.

Çocuklar gülerek, haykırarak çilekleri yemişler.

İki sene geçince, çilek nedir bilmeyen köy Diyarbakır’a çilek indiriyor ve çarşıda satıyor.

Düşününce, öğretmen dediğin böyle olacak.

Kara tahtaya yazmakla öğretmenlik bitmez.

Memleket böyle kalkınacak ve büyüyecek, zenginleşecek.

Böyle öğretmenler çoğalsınlar inşallah.